Translate

poniedziałek, 26 sierpnia 2013

Al-ternatywna rzeczywistość, czyli życie według Alutka




Cześć, nazywam się Alicja i niedługo skończę 7 miesięcy. Mama ostatnio jest bardzo zajęta (mówi, że to ja zajmuję jej calutki czas, a przecież ja jestem taka grzeczna!), więc pozwoliła mi napisać jeden wpis.
Z pisaniem jednak sobie kiepsko radzę (mimo że rodzice twierdzą, że jestem genialna), więc przerzucę się na pismo obrazkowe i w ten nieskomplikowany sposób opowiem Wam o sobie.

Mam dwóch braci - najstarszego Adasia (w ogóle to jego blog) i średniego Pawełka. Z Adasiem często walczymy o miejsce na rękach mamy. Hmm, właściwie nie ma chwili, żeby jedno z nas ich nie zajmowało. Mój najstarszy brat ma dwie fascynujące cechy. Pierwszą są jego piękne, grube, kręcone włosy – bardzo  mu ich zazdroszczę, bo u mnie pod tym względem jakoś łyso. Z tej zazdrości lubię go czasem za te loczki pociągnąć, aż się łapki same wyciągają! Drugą fascynującą rzeczą jest sonda wystająca mu z noska – w sam raz dla moich paluszków, aż się prosi, żeby ją wyciągnąć. Oj, nie raz i nie dwa dałam się skusić ;)

Bardzo lubię też mojego średniego brata. Często się do mnie przytula i całuje, i zawsze chętnie się ze mną bawi.




Mam też fajną mamę, z którą nie znoszę się rozstawać, i fajnego tatę, który jest we mnie bez pamięci zakochany (no dobrze, w swoim telefonie może nawet bardziej ;)).




Niedawno odkryłam coś fascynującego – potrafię się przemieszczać. Mama mówi, że raczkuję. A tata – że zasuwam jak Stig w Zondzie, cokolwiek to znaczy. Najfajniejsze w raczkowaniu jest to, że można dotrzeć do czegoś, czego można się przytrzymać i zrobić to, co ostatnio lubię najbardziej – wstać!!!

Przytrzymac się można czegokolwiek – np. stołu brata...




...a od biedy również taty:




Umiem nawet stać na jednej nodze!




Tylko czasem złapię za coś, co jest bardziej mobilne niż ja i trochę bratu zdemoluję jego bazę. Ups... No, każdemu może się zdarzyć!...




Ale najbardziej lubię robić to, co sprawia, że mama, jak bardzo by nie była zajęta, przybiega do mnie natychmiast, rzucając wszystko, co trzyma akurat w rękach, a więc:

wspinać się na schody (brat mi pokazał tę wspaniałą zabawę!)...



... i bujać się w wózku – mój nieoceniony brat zawsze pomoże mi nieźle rozbujać wózek. Silne wrażenia gwarantowane!




Mama, jak już do mnie dobiegnie, krzyczy, że nie można mnie spuścić z oka i że doprowadzam ją do stanu przedzawałowego. Ale fotkę to zawsze zdąży cyknąć w międzyczasie ;)

To by było na tyle.  Jak nauczę się czegoś nowego, to dam znać. A teraz idę spać, bo zęby mnie bolą – wyrzynają mi się naraz aż cztery. Mama twierdzi, że nie śpi przeze mnie – a co ja mam powiedzieć?!




8 komentarzy:

  1. Patko, rozbawiłaś mnie i humor mi poprawiłaś po kolejnej "rwanej" nocy. "Rwanej" z powodu mojej 5tygodniowej Alicji. Odliczałam czas do końca jej 3 miesiąca, licząc, że wtedy się uspokoi i pozwoli mamie na złapanie oddechu. Widzę jednak, że za kilka miesięcy niekoniecznie będzie spokojniej. Dobrze, że chociaż wesoło:)Ściskam całą rodzinkę - Ania, wiesz która.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witaj, Aniu!
      Cóż, po skończeniu tych trzech miesięcy rzeczywiście będzie łatwiej - trochę. Ale nie martw się, z perspektywy 3 lat "rwanych" nocy mogę Cię zapewnić, że można się przyzwyczaić ;)
      Buziaki dla Twojej Alicji i przespanej nocy życzę!
      Patrycja

      Usuń
  2. Witam seredcznie - zajrzałam przyapdkiem, ale chyba zostanę na dłużej - warto poczytać, bo liczy się każdy z nas...trudno tak na szybko napisać coś w komentarzu - pozdrawiam po prostu i życzę dużo wytrwałości i radości w tym alternatywnym zyciu:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witamy serdecznie i bardzo dziękujemy za życzenia. Oby się spełniły :)
      Zapraszamy do częstych odwiedzin i pozdrawiamy!

      Usuń
  3. Ona jest genialna i do tego prześliczna. Mały trzpiot, opis i zdjęcia to potwierdzają normalnie :) Ale, że Ona Ci już tak raczkuje i ba, staje tak dzielnie na nóżkach to w szoku jestem, my dopiero ćwiczymy utrzymanie się na czworaka i na nóżki też się wspinamy z siadu, ale to jeszcze bardzo chwiejne stanie :)

    Haha, no i schody, u nas spod bramki wystaje tylko jeden na szczęście, ale pamiętam jak przy Tymku też musiałam często interweniować, ciekawe jak to będzie teraz :)

    buziaki słodziaki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jest cudna, my jesteśmy w niej zakochani po uszy :) A co do raczkowania - fakt, zasuwa z prędkością światła i wstaje, gdy tylko może - ale nie chce nam w ogóle siedzieć! Cóż, ma jakiś swój plan rozwoju i musimy to zaakceptować ;)

      Buziaki dla Twoich dzieciaczków, a zwłaszcza dla ślicznej Toleńki!

      Usuń
  4. O tym ile ten blog dla mnie znaczy to już nawet nie napisze, ale a propos Alutka- robi miny jak moja Emilia, jest 2 miesiace starsza, ale ten język, jak się cieszy, jak się skupia, jak czeka na jedzenie.. widze wielkie podobieństwo! pewnie dzieci tak mają :) ale dopiero teraz to widzę :) pozdrawiam Was cieplutko.J.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj tak, te miny są rozbrajające :)
      Buziaki dla Emilki i pozdrowienia dla Ciebie! :)

      Usuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.