Per aspera ad astra

Ostatnio Adaś stara się, jak może, aby zasłużyć na miano Bohatera. W związku z tym wytrwale podejmuje się realizacji różnych nieprawdopodobnych wyczynów, w myśl starej maksymy, że „rzeczy niemożliwe wykonujemy na poczekaniu, cuda zajmują nam tylko chwilkę”.

Na koncie ma już:

• picie z kubeczka wody z sokiem o konsystencji… no… wody z sokiem - bez puenty w postaci lądowania pod tlenem

• zjedzenie miseczki niezmielonej owsianki z kawałkami pokrojonych drobno śliweczek

• trzecia już infekcja pokonana bez pomocy antybiotyków, jedynie przy drobnej pomocy neosinki, lipomalu, witaminki c i oczywiście nieocenionej kamizelki

• aktywność Wrednej Pani P. zredukowana do około 3-4 napadów na dobę

• pogryzienie i zjedzenie kawałka  jabłka  w postaci plasterków owiniętych gazikiem

• kilkukrotne drgnięcie kącików ust tak, jakby zamierzał sobie przypomnieć dawno zapomniany uśmiech

• sygnalizowanie swoich potrzeb i domaganie się ich zaspokojenia poprzez:

• bardzo wyraźne i nie do zignorowania wiercenie się w łóżeczku i momentalne wyciszanie się na rączkach

• wytrwałe kłapanie dziobem, gdy głód zaczyna doskwierać

• otwieranie buziaka przy jedzeniu i przy myciu ząbków tak szeroko, jak jeszcze nigdy w życiu (w lipcu mamy kontrolę u neurologopedy, ale wydaje mi się, że przykurcze w stawach żuchwowych znacznie się zmniejszyły)

Jak myślicie, zasłużył na medal już teraz, czy jeszcze trochę od niego pooczekiwać?

A swoją drogą sumienie by mnie zeżarło, gdybym w tym miejscu nie podziękowała tym, dzięki którym te sukcesy były możliwe:

Przede wszystkim pani neurologopedzie, Aleksandrze Ładzie, która dostrzegła problem oraz potencjał Adasia i podniosła nam poprzeczkę.

Moim przyjaciółkom i wspaniałym terapeutkom Adasia – logopedce Sylwii i fizjoterapeutce Ani, które natychmiast dostosowały terapię do zmienionych wymagań. Im zresztą zawdzięczam absolutnie wszystkie Adasiowe sukcesy.

Z całego serca dziękujemy też Pani Agnieszce i Pani Eli za pomoc w walce z przykurczem w stawach żuchwowych. 

Adaś wypije - i zje - za Wasze zdrowie ;) Dziękuję!!!

Adaś w czasie ćwiczeń z ciocią Sylwią