26. marca 2013r.

Adaś znów się gorzej czuje. Zalegania w drogach oddechowych od trzech dni ma takie, że serce pęka z żalu, jak się słyszy jego ciężki oddech i ten znienawidzony bulgot. Inhalujemy, oklepujemy i odsysamy, ale to niewiele daje. W dodatku wczoraj dostaliśmy oficjalną ofertę cenową na kamizelkę oscylacyjną od dystrybutora, opiewającą na prawie 31 tysięcy zł!!! Załamałam się, bo liczyłam na około 10 tysięcy mniej…

Adaś coraz gorzej je, właściwie ostatnio rzadko zdarza, że możemy zrezygnować z sondy na więcej niż jeden dzień. Widmo PEGa jest coraz realniejsze. Dzisiaj zaczął gorączkować. Zobaczymy, czy to znów będzie taka „Adasiowa” gorączka, nie wiadomo skąd i dlaczego, mijająca po dwóch dniach  i kończąca się dwoma dniami ogromnego osłabienia, spadku temperatury nawet do 34 z kreskami i zlewania zimnymi potami, czy też zaczyna się jakaś infekcja. Czasem rozpacz i poczucie beznadziei są tak dominujące, że ręce mi opadają i czuję, że nie mam sił.

Każde takie osłabienie Adasia wzbudza we mnie śmiertelne przerażenie – czy to początek końca? Jak dotąd, ze wszystkich tych osłabień Adasiek wychodził, ale ten lęk zawsze wraca. Nie wiem, czy będę w stanie przeżyć jego odejście, czy będę w stanie żyć bez niego. Pocieszam się tylko ludowym porzekadłem, że „nie wiadomo, komu z brzega”.

Ech, idę sprawdzić, co z tą gorączką. Trzymajcie za nas kciuki. 

17:31
Z Adasiem lepiej. Pół dnia na zmianę go oklepywałam i odsysałam, ale na szczęście pomogło. Zalegania ma olbrzymie, nie wiadomo skąd (może zmiana sondy?), leży cały czas z głową niżej i "odcieka", ale już swobodniej oddycha i się nie "podtapia". Gorączka też spadła.
Ogromne dzięki za ciepłe słowa i wsparcie, zarówno to w komentarzach, w smsach, jak i w rzeczywistym świecie - było mi to dziś bardzo potrzebne. Czasem nawet cyborgom siły się wyczerpują, a ja przecież do cyborgów nie należę i miałam dziś doła jak stąd na antypody. Ale już się pozbierałam :) Jeszcze raz dziękuję!