24. lutego 2013r.

Adaś obchodził wczoraj swoje kolejne mini-urodzinki. Na liczniku mamy już 2 latka i 7 miesięcy. Nasz Mały Książę dostał niezwykły prezent urodzinowy od dziadków – złotą koronę, jak na prawdziwego księcia przystało ;)

 

Jesteśmy tak bardzo szczęśliwi, że Adaś jest cały czas z nami. Naprawdę, nie oczekujemy od niego niczego innego, żadnych sukcesów czy postępów – tylko żeby był. I żeby aż był.

Tak na dobre, z tego „aż” zdaliśmy sobie sprawę po narodzinach Alicji. Jakoś od czasu Adasia nie pojawiło się żadne dziecko ani w rodzinie, ani wśród znajomych. Nie mieliśmy więc skali porównawczej. Pawełka poznaliśmy, gdy miał już cztery miesiące. Oczywiście, zauważyliśmy ogromną przepaść w zakresie umiejętności dzielącą go od Adasia, ale przyznacie, że czteromiesięczne dziecko naprawdę sporo umie.

Teraz, kiedy urodziła się Alicja, mieliśmy możliwość zaobserwowania, ile umie zdrowy noworodek. I jesteśmy w szoku. Okazało się bowiem, że dopiero co urodzona Alicja umie więcej niż Adaś osiągnął dwoma latami ciężkiej, codziennej pracy. Dużo lepiej kontroluje główkę, łączy rączki w linii środka, doskonale radzi sobie ze ssaniem i łykaniem, dodatkowo koordynuje te czynności z oddychaniem, bez żadnego problemu piła nawet lekarstwo z malutkiego kubeczka. Nie wspominam już o tym, że oddychanie czy kaszel nie są dla niej najmniejszym wyzwaniem.

Patrzymy na to wszystko ze zdumieniem już od trzech tygodni i z minuty na minutę rośnie nasz szacunek i podziw dla Adasia. Jaki nieprawdopodobnie dzielny jest ten nasz synek. Jak ogromnym wyzwaniem było dla niego zbliżenie się choć trochę do takiego zestawu umiejętności, który zupełnie gratis dostała Alicja i każde inne zdrowe dziecko. Jak wielkiego wysiłku wymagało opanowanie tego wszystkiego, jak wiele wytrwałości! Ok., niech inni piszą matury, wchodzą na Mount Everest, wymyślają nowe antybiotyki czy latają w kosmos. Nasz synek codziennie, od dwóch lat i siedmiu miesięcy wchodzi na swój Mount Everest. I chociaż padaczka co chwilę zrzuca go kilka pięter w dół - on się nie poddaje, po każdym upadku podnosi się i rusza znów pod górkę. A my - zawsze razem z nim, każdego dnia ucząc się od niego wytrwałości i miłości.