26. listopada 2012r.

Adaś skończył 2 latka i 4 miesiące!

Zainspirowani balonikami Elliota postanowiliśmy częściej wyprawiać Adasiowi urodziny. Może nie codziennie, bo jednak nie dalibyśmy rady, ale raz w miesiącu. Zatem dwudziestego trzeciego każdego miesiąca zapowiada się u nas mini-imprezka ;)

Żeby Pawełkowi nie było przykro, ustaliliśmy też, że raz w miesiącu w okolicach Pawełkowych urodzin, będzie się odbywał Dzień Pawełka, podczas którego będziemy zapewniać naszej młodszej latorośli jakąś większą atrakcję – czy to wyjście do sali zabaw, czy do aquaparku, czy do pobliskiego zwierzyńca.

A tymczasem zaczęliśmy od Adasiowych urodzinek. 

 Wieczorem 23.11. zebraliśmy się razem – Adaś, Pawełek (jak widzicie za zdjęciu, już w stroju wieczorowym), my i babcia Adasia, złożyliśmy Adaśkowi najlepsze życzenia, wręczyliśmy mały upominek w postaci balonika z Kubusiem Puchatkiem (Pabliś dostał też prezent-pocieszyciela w postaci balonika) i zabraliśmy się za konsumpcję specjalnie na tę okazję zakupionego torcika. Obaj chłopcy również spróbowali po kawałeczku - Pablisiowi najbardziej odpowiadało wyjadanie paluszkami niepokrojonego jeszcze tortu ;)

To był naprawdę doskonały pomysł. Mimo zmęczenia wszystkich świętujących – w końcu był to piątek wieczór, po całym tygodniu pracy – nastroje były szampańskie, dużo się śmialiśmy i cieszyliśmy tym, że jesteśmy wszyscy razem. Bo w końcu jest się z czego cieszyć – nasz dzielny synek przekracza statystyki. I oby tak pozostało! 

Poza tym wyjaśniła się przyczyna Adasiowych Dni Śpiocha. W sobotę dołączyła gorączka, biegunka i wymioty i oto przywleczony skądś rotawirus objawił się w całej swej wirusowej krasie. Całą sobotę pracowałam, więc na posterunku został Tata. Sam jeden w obliczu dwóch synów, z których jeden wymagał nieustannego przewijania, przebierania, karmienia marchewkami z ryżem i pojenia orsalitami, a drugi domagał się ciągłego i co gorsza aktywnego uczestnictwa w zabawach, Tata na pewno się nie nudził. A jakby groziły mu jakieś sekundy nudy, to jeszcze miał asy w rękawie w postaci naszych dwóch psów, również wytrwale domagających się uwagi i atencji ;) Na szczęście, Adasiowo-Pawełkowy Tata jest najlepszym Tatą na świecie i z chłopakami radzi sobie doskonale, więc wyszedł z tego boju zwycięsko.

Dziś Adaś znów trochę zagorączkował, zobaczymy, co będzie dalej. Trzymajcie kciuki!